CZY GRY TO SAMO DOBRO?

Rozmowy o grach komputerowych.

Moderator: Ekipa Forum

Postprzez Lu » 1 kwietnia 2007, o 08:41

To chyba oczywiste, ze gry to samo dobro. Gram od lat i dzięki nakładaniu sie wirtualium na realium udaje mi się zachować równowagę psychiczną. Świat bez nakładki jest nie do przyjęcia. Można oczywiście nakładać alkohol albo narkotyki, ale to jest niezdrowe. Lepiej i bezpieczniej zagierzyć sobie od czasu do czasu....
Zasadę zachowania energii traktuję bardzo poważnie, jako zasadę zachowania energii na później.
Avatar użytkownika
Lu
 
Posty: 533
Dołączył(a): 23 września 2006, o 09:42

Postprzez Luce » 1 kwietnia 2007, o 09:13

Gry są dobre, bo można w nich odreagować realium. A teraz to się nawet politycznie będzie można wyżyć... ale to wiadomość top secret: ma się pojawić polska wersja The Sims z postaciami naszego świata polityki. ale będzie jazda!
"Kto posiada kota, nie musi się obawiać samotności" Daniel Defoe
Avatar użytkownika
Luce
 
Posty: 97
Dołączył(a): 27 lutego 2007, o 19:49

Postprzez Lafcadio » 3 kwietnia 2007, o 11:19

Damn, trochę zaniedbałem forum. A jeszcze nie wyrzuciłem z siebie wywodu dlaczego telewizja to zło... Ech, czasu mało.
One individual always has the answers to our problems
One individual is always there when called upon
No mortal can deter this individual
Lafcadio, This Person Is You!

"włączyłem tlen tylko po to, aby powiedzieć, że niezłe z ciebie ciacho" - Haven
Avatar użytkownika
Lafcadio
Webmaster
 
Posty: 977
Dołączył(a): 14 czerwca 2006, o 15:54
Lokalizacja: z Gamedec Zone

Postprzez Agnieszka » 3 kwietnia 2007, o 21:17

Jeśli o mnie chodzi to możesz tu pisać o złej telewizji. Dla mnie telewizja to gra :P .
Agnieszka
 
Posty: 1542
Dołączył(a): 12 grudnia 2006, o 06:50

Postprzez olivier » 4 kwietnia 2007, o 19:37

nie wiem, czy telewizja to samo zlo.
za malo jej ogladam.
ale jakos mnie nie ciagnie, zeby to zmieniac ;)
BETA - Alter Ego
Avatar użytkownika
olivier
 
Posty: 342
Dołączył(a): 1 stycznia 2007, o 17:54

Postprzez -haggard- » 5 kwietnia 2007, o 13:11

Lu napisał(a):To chyba oczywiste, ze gry to samo dobro. Gram od lat i dzięki nakładaniu sie wirtualium na realium udaje mi się zachować równowagę psychiczną. Świat bez nakładki jest nie do przyjęcia. Można oczywiście nakładać alkohol albo narkotyki, ale to jest niezdrowe. Lepiej i bezpieczniej zagierzyć sobie od czasu do czasu....


Mimo tego ze ten topik jest dla mnie troche jalowy musze dodac ze nie mozemy twierdzic ze gry sa zdrowe. Uzywka to uzywka. :)
Ignorance Is Bliss.
Avatar użytkownika
-haggard-
 
Posty: 57
Dołączył(a): 24 lutego 2007, o 17:48
Lokalizacja: Ipswich, UK

Postprzez Lu » 16 kwietnia 2007, o 00:31

-haggard- napisał(a):Mimo tego ze ten topik jest dla mnie troche jalowy musze dodac ze nie mozemy twierdzic ze gry sa zdrowe. Uzywka to uzywka. :)


Zgadzam się z tobą, haggardzie :)
Mój wpis, który zacytowałeś, zrobiony był w prima aprilis wiec tak jakby nie mogę się pod tym podpisać dzisiaj ;) a topic jałowy... cóż... jak zapewne zauważyłeś forum to zdominowane jest przez osoby które nie mają wiele do czynienia z grami. Moja przygoda skończyła sie na strzelance Zybex (jeszcze na Atari) , a obecnie tylko pasjans mnie pociąga, wiec obce mi są rozterki graczy.

Jednak spotykam się z sytuacjami kiedy gry komputerowe wciągają człowieka i utrudniają wypełnianie ról społecznych, a uczono mnie że to właśnie jest symptomem uzależnienia. Używka to używka ;)
Zasadę zachowania energii traktuję bardzo poważnie, jako zasadę zachowania energii na później.
Avatar użytkownika
Lu
 
Posty: 533
Dołączył(a): 23 września 2006, o 09:42

Postprzez MARTIN ANN DRIMM » 17 kwietnia 2007, o 10:59

Najbardziej szkodliwym wytworem kultury i to wysokim, o którym dane mi było słyszeć, był tomik "Cierpienia młodego Wertera" pana Wolfganga Goethego. Po opublikowaniu tej książeczki zapanowała moda na ubieranie się w werterowskim stylu i w takim samym stylu kończeniu swojego życia w akcie samoubijstwa. Powstała moda na werteryzm i moda na samobójstwa.

Bardzo szkodliwa jest praca górników, którzy wydobywają bryły siarki z wulkanicznych kraterów, po czym niosą głazy ważące 60 kg przez kilka kilometrów.

Nie uprawiam tu demagogii, tylko poszerzam kontekst :mrgreen:

Teraz ad rem. Wyobraźmy sobie, że w toku ewolucji powstało zwierzę podobne toćka w toćkę do dziecięcego wózka. Zwierzę ma zwyczaj poddtaczać się rankiem do miejskich parków i czekać na ofiarę. Gdy zbliży się do niego kobieta (mężczyzn wózki nie obchodzą), wózek wydobywa z siebie rozkoszne dźwięki bobaska. Kobieta nachyla się i widzi najcudowniejsze dzieciątko pod słońcem. Zachwyca jego buźka, rączki, paluszki, uśmiech, głosik i zapach. Kobieta wyciąga rękę, zaczyna bawić się różowymi łapkami, szczebiocze do dziecka i czuje prawdziwe szczęście, bo dziecko jest reaktywne, komunikatywne i słodkie jak środek lata. Ledwie jednak to zrobi, rama wózka (o którą kobieta się opiera) wyciąga wypustkę, która przebija się przez materiał sukienki, smaruje kropelką lignokainy skórę i wbija się w ciało podłączając do krwioobiegu ofiary. W ten sposób zaspokaja głód. Nie wysysa wiele, bo zgodnie z zasadą ewolucji wózkobestie, które wysysałyby za dużo, nie przetrwałyby z racji tego, że ich ofiary zbyt szybko by się wyczerpywały i przestały przychodzić. Przy wózku ofiara spędza pierwszego dnia godzinę, potem przychodzi i spędza dwie, trzy, cztery, w końcu nie może spędzić dnia bez tego rozkosznego maleństwa. Nie czuje przy tym jakiegoś wielkiego zmęczenia, bo trochę więcej je i krwi starczy i dla kobiety i dla wózkobestii. W pracy często myśli o bobasku, ma jego zdjęcie na biurku, w końcu spotyka inne kobiety, które w parkach przy ich domach spotkały podobne wózkobestie. Zaczynają o nich rozmawiać, wymianiać się wspomnieniami i doznaniami. Powstają fankluby wózkobestii.

Dlaczego taki przykład? Po pierwsze jest "kobiecy", a to głównie kobiety (np. Agnieszka) mają trudności w zrozumieniu, czym dla nas, facetów, są gry.

Po drugie dlatego, że uważam, że - niestety - nastały czasy gier robionych cynicznie. Rozumiem przez to to, że współczesne (niektóre) produkcje wykorzystują ludzką skłonność do obsesyjności, do uzależniania się. Dlaczego np. w grze Battlefield 2142 można dostać jakąś tam baretkę dopiero po spędzeniu przy grze 240 godzin? Czy nie mógłby jej gracz dostać wcześniej? Mógłby, ale wtedy grałby krócej, a producentowi zależy na jednym: przykuć gracza do gry, jak wózkobestia przykuwa kobietę do siebie, i ssać tak długo, jak się da. Podobnie rzecz się ma z MMORPGami, w których dojście do jakiegoś poziomu to setki godzin grania. Można powiedzieć, że sami tego chcemy, my gracze - marzymy o grach, w które grałoby się w nieskończoność. I nie będzie to pozbawione racji. Ale czy jeśli dziecko prosi nas o górę czekolady, czy ofiarujemy mu ją?

Ja wiem, że teoretycznie mamy tak zwany wolny wybór, ale prawda jest taka, że osoby podatne na urodę gier, podobnie jak osoby podatne na urodę bobasków w bestiowózkach, będą w gry grały niezależnie od zdrowego rozsądku, bo tak są skonstruowane podprogowo. Przykłady mamy z pewnością tu, na forum - graczy, którzy pogrążyli się nie raz w jakiejś grze ponad tzw. miarę.

W opozycji niejako tkwią gry fabularne, czyli tzw. przygodówki. Tam mamy opowieść, która się kończy i nie ma za bardzo sensu grać w nią drugi raz. Przejście jej zajmuje około 40 godzin, co nie jest już battlefieldowym szaleństwem, ale nie jest też bagatelą.

Ludzie marzą. Lubią marzyć. Od dziecka. Gry odpowiadają ich potrzebom, wartościom, marzeniom, tęsknotom.

Czy gry są złe? Czy są dobre?

A geny? Czy są złe czy dobre?

Oczywiście pytanie jest źle zadane. Można zapytać: jak różni ludzie reagują na kontakt z bestiowózkiem / grą komputerową? Jakie są konsekwencje ich zachowań - społeczne i osobiste? Jak to się przedstawia odsetkowo?

Można też zapytać: kto robi gry i w jakim celu? Na czym mu najbardziej zależy? Z jakich narzędzi skorzysta, by jego produkt osiągnął cel?

We współczesnej myśli marketingowej w sposób skrajnie cyniczny wykorzystuje się wiedzę z zakresu psychologii postrzegania.

Gry już od kilku lat wprzęgnięte są w machiny marketingowe.

Czyli mamy:

PRODUCENTA - MARKETING - ODBIORCĘ UJĘTEGO W KONTEKST OSOBISTY I SPOŁECZNY.

Czym jest kontekst społeczny? To rodzina, rodzice, szkoła, studia, praca, w końcu inne produkty, inne bestiowózki starające się pozyskać uwagę: kasyna, loterie, wyścigi, telewizja, kino, supermarkety, cała wielomackowa machina zamieniająca człowieka w konsumenta.

Na szczęście mamy jeszcze kontekst osobisty. Z jakich genów mnie stworzono, w jakim środowisku zostałem wychowany, i w końcu jakie ścieżki sam zaczynam sobie wytyczać? Wydaje się, że tzw. "czynnik trzeci", czyli właśnie zdolność do samostanowienia, samowybrania, autoterapii, autoedukacji jest lekarstwem i kompasem w oceanie wózkobestii.

Ale ten dynamizm, czynnik trzeci, rozwija się późno i nie u każdego. Występuje on na tzw. 3 poziomie rozwoju osobowości, a przed nim są dwa najbardziej popularne (nad nim też są dwa, bardzo rzadkie).

Wynika z tego, że większość ludzi podłącza się do wielu wózkobestii jako bezwolni konsumenci podsycani i podsysani przez PRODUCENTÓW - MARKETINGOWCÓW.

Powstaje pytanie, do jakich bestiowózków najlepiej się podłączyć? Do pracy? Są pracoholicy. Do seksu? Do rozrywki, np. do gier? A może do takich, które przynoszą jakąś korzyść?

A może się nie podłączać? No? Kto ma ochotę na życie mnicha buddyjskiego, który wyrzeka się potrzeb ciała?

Jak zwykle, problem można zredukować do pytania: jaki jest człowiek? Czy jest tylko dobry? Oczywiście nie, bo w ogóle podział na dobro i zło zawiera w sobie pułapkę. Można też szerzej: jaka jest rzeczywistość? Dobra, czy zła? Dla mnie niezła, bo mam dom, obie ręce, obie nogi, widzę, słyszę, jestem zdrowy, chociaż łysy. Ale dla bezdomnych żyjących pod mostem już nie bardzo. Dla chorych na raka też jakoś nie. Dla głodujących w Afryce też nie.

Z kolei te redukcje można sprowadzić do jednego mianownika: motoru, który rządzi człowiekiem i światem. Wydaje się, że najsilniejszym silnikiem jest pieniądz. Jeśli coś jest, to jest dlatego, bo się opłaca. Jeśli czegoś nie ma, to dlatego, że się nie opłaca. Rynek gier komputerowych przekroczył wartość rynku filmowego. Rozwija się bardzo prężnie i według wszelkich prognoz połknie kino, telewizję i nas ;)

Ergo, gry jeśli nie są, to będą narzędziem zniewalającym, podobnym do superhiper wózkobestii z setką cudownych bobasków.

Już teraz obserwuję bardzo niepokojące zjawisko ekspansji konsol gierczanych. Pozornie temat jest niezwiązany z tym, o czym tutaj sobie dyskutujemy, ale tylko pozornie. Rynek pecetowy to ostatnia (zapewne) na Ziemi mekka wolnorynkowa. Pecety to głównie składaki, producentów bebechów są setki. Nie ma firmy, która ten rynek mogłaby kontrolować. Dlatego gry wciąż są różne, a producenci mimo wszystko się starają. Zwłaszcza niezależni (których prawie już nie ma). Producenci konsol o tym wiedzą i prą całą mocą, by pecety zastąpić wielofunkcyjnymi konsolami, dążą do tego, żeby pewnego pięknego dnia na naszych biórkach zagościły "pecetokonsole", najlepiej firmy playstation, albo sony. I wtedy nie będzie zmiłuj, bo kupimy TYLKO TO, co te firmy wyprodukują. I wtedy dopiero zacznie się era GIER-WÓZKOBESTII. Rozpasana, nienasycona, przerażająca, wtedy dopiero zacznie się prawdziwy dark-futurowy cyberpunk.

No ;)

Ale to za lat naście. A na razie powróćmy do naszych miłych i pogodnych rozważań pod tytułem: czym gry są dla mnie? Czy to ja bawię się grą, czy gra bawi się mną?
Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek
Avatar użytkownika
MARTIN ANN DRIMM
Szef
 
Posty: 2718
Dołączył(a): 14 czerwca 2006, o 15:03
Lokalizacja: z Chotomowa

Postprzez Nexus » 17 kwietnia 2007, o 18:07

:shock:
Dam to do przeczytania żonie. Może zrozumie, że moja wózkobestia już zasysa swoją macką moją krew :)
Trudno się nie zgodzić z Marcina opinią, w szczególności, że jest się takim przypadkiem. Akurat związanym z Battlefieldem 2142. Co ciekawe, ten typ gry nie korzysta z prostego mechanizmu przygodówek, czy gier stricte akcji. Nie podsyca ciekawości i pędu "co będzie dalej, za zakrętem, za rogiem, za następną bramą". Istnieje skończona ilość map, skończona ilość sprzętu i dodatkowych możliwości (umiejętnie dawkowanego) i w zasadzie ktoś mógłby powiedzieć po 30 godzinach - "nuda". Ale nic takiego nie następuje, bo twórcy bardzo sprytnie wykorzystali instynkt łowcy i wojownika. Wiedząc, że nie gra się z komputerem, który posiada jakieś tam algorytmy przemieszczania, śledzenia, walki i ucieczki, spełniamy nasz niedoszły cel. A przy okazji spełniamy się w rywalizacji :mrgreen:
Uważam, że tego typu gry świetnie spełniają rolę zaworu bezpieczeństwa. Gdzieś ta chemia wojownika musi znaleźć ujście, a gry umożliwiają to bezkrwawo.
Oczywiście mam tu na uwadze jeden szczególny rodzaj gier, ale myślę, że można znaleźć podobne uzasadnienie dla pozostałych.
"- Have you ever retired a human by mistake?
- No.
- But in your position that is a risk."
Avatar użytkownika
Nexus
 
Posty: 570
Dołączył(a): 22 listopada 2006, o 22:49
Lokalizacja: Wrocław

Postprzez joe_cool » 17 kwietnia 2007, o 22:27

uwielbiam gry. nie tylko komputerowe, również planszowe, karciane, towarzyskie i wszystkie inne. potrafię całymi nocami trzaskać w heroesów albo cywilizację. albo w sapera lub pasjansa-pająka. na szczęście nie mam jeszcze takich objawów jak pewien młodociany niemiec z video na youtube... :mrgreen:

zdarza mi się pogrywać w jakieś takie proste gierki w pracy - zwłaszcza jak potrzebuję się zastanowić nad skomplikowanym problemem technicznym. ja sobie pykam w pasjansika, a mój mózg gdzieś podświadomie wszystko mieli, przerabia, porządkuje, a potem wypluwa wynik.
Work is the curse of the drinking classes. - O.Wilde
Avatar użytkownika
joe_cool
 
Posty: 381
Dołączył(a): 28 marca 2007, o 15:19
Lokalizacja: Wrocław

Postprzez MARTIN ANN DRIMM » 18 kwietnia 2007, o 08:00

Ciekawe. Pewnie masz, joe, taki typ osobowości, który umie kojarzyć bardzo odległe fakty.

Warto jeszcze jedno pytanie sobie zadać:

Gram po to, by grać, czy po to by wygrać?

Bo to zupełnie różne motywacje i kategorie.
Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek
Avatar użytkownika
MARTIN ANN DRIMM
Szef
 
Posty: 2718
Dołączył(a): 14 czerwca 2006, o 15:03
Lokalizacja: z Chotomowa

Postprzez Agnieszka » 1 maja 2007, o 15:26

A Ty Marcinie - po co grasz? Aby grać czy aby wygrać? A może po to żeby książki pisać? ;)

Ciekawy przykład o wózkobestii... tylko zupełnie do mnie nie przemówił. Czyżbym była mało kobieca? :roll:

I dalej nie bardzo rozumiem, co dobrego widzicie w grach, Drodzy Gracze... następny przykład poproszę :P .
Agnieszka
 
Posty: 1542
Dołączył(a): 12 grudnia 2006, o 06:50

Postprzez Ixolite » 1 maja 2007, o 15:42

Inaczej zadaj pytanie...
It sure would be nice if we had some grenades, don't you think?
Avatar użytkownika
Ixolite
Webmaster
 
Posty: 616
Dołączył(a): 18 grudnia 2006, o 11:12
Lokalizacja: oni wiedzieli?

Postprzez Agnieszka » 1 maja 2007, o 16:07

Dobrze, Ixolite, zadam inaczej :D . Tylko które? Bo w moim ostatnim poście są cztery pytania...

Ja bym chciała jakiś przykład gry... hmm... o! Wiem! Jak film "Wielki błękit".
Coś o rywalizacji na śmierć i życie, może być nawet dołujące... Są takie gry?

Nie żebym doszukiwała się w tym dobra :mrgreen: ale mam wrażenie, że pomogłoby mi to zrozumieć czym są gry...

Sorry, ale z wózkobestiami to nie do mnie :nunu: .
Agnieszka
 
Posty: 1542
Dołączył(a): 12 grudnia 2006, o 06:50

Postprzez Lafcadio » 1 maja 2007, o 16:17

Agnieszka napisał(a):Ja bym chciała jakiś przykład gry... hmm... o! Wiem! Jak film "Wielki błękit".
Coś o rywalizacji na śmierć i życie, może być nawet dołujące... Są takie gry?

Jest na pewno. Może niekoniecznie dosłownie taka sama, ale zapewne da się znaleźć ;]

Agnieszka napisał(a):Nie żebym doszukiwała się w tym dobra :mrgreen: ale mam wrażenie, że pomogłoby mi to zrozumieć czym są gry...

To może ja odpowiem. Gry są kolejnym, po książce, filmie i komiksie, sposobem na opowiedzenie historii. Jego specyfiką jest to, że angażuje widza w bezpośrednie poczynania bohaterów. A więc to ty musisz przechodzić te kilometry, to ty musisz toczyć te boje, to ty musisz rozmawiać i to ty musisz szukać tego czego szukasz. Oczywiście nie, żeby było tak jak w życiu, bo jednak komputery i języki programowania mają swoje ograniczenia i pełnej doskonałości w tej metodzie narracyjnej się tam nie uświadczy. Specyfika więc polega na tym, że masz pewną złudną inicjatywę, że to w pewnym sensie jest też Twoja przygoda i Twoje życie. Ale bardzo złudne. Nie do końca, gry horrorowate przerażają, więc potrafią zaangażować ;]
One individual always has the answers to our problems
One individual is always there when called upon
No mortal can deter this individual
Lafcadio, This Person Is You!

"włączyłem tlen tylko po to, aby powiedzieć, że niezłe z ciebie ciacho" - Haven
Avatar użytkownika
Lafcadio
Webmaster
 
Posty: 977
Dołączył(a): 14 czerwca 2006, o 15:54
Lokalizacja: z Gamedec Zone

Poprzednia stronaNastępna strona

Powrót do Gry Komputerowe

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 8 gości