Oficjalne Forum GAMEDEC ZONE

Jako, że za niedługo nadejdzie Sztorm, ja przeczytałem Błyski. Warto tu zauważyć pewną przepaść czasową od poprzednich części, a ja rzadko czytam coś dwa razy. Może jak już historia Torkila dobiegnie końca odświeżę sobie całość.
Czytając miałem wrażenie dziecka w sklepie z zabawkami, co i raz wyciągającego palec "a co to?". Ale tak szczerze, za dużo tego. Chwaliłem wielkość i kompleksowość tego świata, ale robi się legalnie zbyt duży. Trudny do spamiętania i ogarnięcia się w nim. Zwłaszcza jeśli dodać zagęszczenie samej fabuły i koncepcji filozoficznej. Nawet Dukaj tego tyle w swoich książkach nie daje. Ciężko w tym oddać pewnym pomysłom uwagę im należną, a to czasem zwykłe marnotrawstwo. Wrzucasz pewne rzeczy niepotrzebne, acz klimatyczne co jest fajne normalnie. Nie jednak gdy zbyt wiele jest samych niezbędnych. A kosmici to już w ogóle jakby kolejny świat. Do tego zmiana miar czasu, spisek temporystów (którego się nie czepiam bo poczekam aż się okaże co i jak z nim). No i sama technologia.
Miałem sporą przyjemność z lektury, w dużej mierze zapewne dlatego, że tak długo czekałem i mam sentyment. Ale przyznam jestem za głupi na zrozumieniem tego spisku w pełni. Instynktownie mogę pewne rzeczy łapać i łączyć, ale żebym rozumiał? W żadnym razie.
Więc tak jak ty radzisz ciecie tekstu ja poradziłbym cięcie pomysłów. Nawet przy gęstym śrucie, jak strzelić z bliska części poleci bokiem. A gdy mamy do czynienia ze złożoną strukturą, gdzie każdy fragment, każda śrucina jest potrzebna do zrozumienia robi się problem.
Wbrew pierwotnemu niesmakowi podoba mi się kierunek w którym podąża wątek demonów i aniołów, choć nie było o nim znowuż tak dużo. Albo inaczej, przestaje mi przeszkadzać, przyzwyczajam się i wplatam go w obraz świata. Przy nim po trosze idzie wielka wojna. W scenach bitewnych jeszcze ja głupi powinienem się połapać. Nawet mimo to, że wielkie roboty zalatują mi nieco mangami i anime, których to stylistyk z nieznanych sobie przyczyn nie trawię. A takie jednostki, choć efektowne i zwyczajnie fajne wydają mi się znacznie mniej praktyczne niż zwykły chamski czołg, czy samolot. Jak coś ma walczyć głównie w kosmosie, to po co temu czemuś nogi? Broń biała jakoś też mało przemawia do mojego rozsądku, choć z drugiej strony rozsiekanie mieczem kosmicznego niszczyciela to ładna wizja.
Skąd ci się wzięło imię Imperatora? Ja rozumiem, że szukałeś pomysłu na ZŁEGO, ale z samego wstępu nałożyłeś mu tak czarny kapelusz na głowę, że aż się dziwię, że nie głaskał kota przy "spotkaniu" z Aymorem.
Wizja kontroli absolutnej jaka była zafundowana jakoś tłumaczy meksyk z przeradzaniem się protagonisty w superagenta. Choć sama w sobie wydaje się zbyt wielkim przedsięwzięciem by zadziałać. Co to oni nie mają ŻADNEJ konkurencji? Normalnie jak coś wyrasta na taką potęgę wszyscy wokół się skrzykują, żeby to udupić, póki jeszcze można, albo się przyłączają do potęgi. Jak do tej pory ten mechanizm na naszym świecie działał i nic do tego stopnia w siłę nie urosło.
Roztrojenie wbrew pozorom się dało śledzić. Sama koncepcja jest ciekawa, zwłaszcza dla późniejszego spotkania różnych już zapewne Torkili.
Konkludując tą nieskładną wypowiedź (żałuję, że nie robiłem notatek czytając, a teraz co i rusz mi się coś przypomina i rozbija strukturę... jak ta wypowiedź) jest dobrze, tylko szwy strasznie trzeszczą. Śmiem wręcz twierdzić ostrzegawczo. Jeszcze co nieco się wrzuci i jak trzaśnie to w ogóle nie da się już tego czytać.

PS: Torkil znów się zakochuje, ale to już przerabialiśmy.
Bardzo mi się podoba pomysł na te tą pigułki swoją drogą.

O to chodzi z przerostem świata żeby odwrócić uwagę od reszty, od reszty , która jest ważniejsza